17 Νοεμβρίου

Τριήμερο αφιέρωμα στην επέτειο του Πολυτεχνείου

Μπορούν τα μικρά παιδιά να κατανοήσουν έννοιες είναι η Δημοκρατία και η Δικτατορία; Και βέβαια ναι, αν  «χρησιμοποιήσουμε» έντιμους τρόπους όπως είχε πει ο μεγάλος ψυχολόγος Jerome Bruner. Με το σκεπτικό αυτό επιλέξαμε το παραμύθι «Η κυρά Δημοκρατία» της Κωσταντίνας Αρμενιάκου για να προσεγγίσουμε τα γεγονότα της δικτατορίας του 1967 στην Ελλάδα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Την κυρά Δημοκρατία όλοι την αγαπούν στο μικρό χωριό, γι' αυτό τη διάλεξαν για αρχηγό. Τι θα συμβεί όμως όταν η κυρία Ρία η Δικτατορία πάρει με τη βία όλη την εξουσία; Μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν ευτυχισμένοι χωρίς τη Δημοκρατία;

Αυτό το  υπέροχο παραμύθι αξιοποιήσαμε για να εξηγήσουμε στα παιδιά την αξία της Δημοκρατίας και την εξέγερση των φοιτητών και για να θυμόμαστε ότι: 

Όλοι μαζί, όλοι μαζί,

           είμαστε πάντα πιο δυνατοί.

Αφού διαβάσαμε το παραμύθι, συζητήσαμε σχετικά με τις έννοιες της δημοκρατίας και δικτατορίας και ομαδοποιήσαμε εικόνες που ταιριάζουν στην κάθε μία. Ανακαλύψαμε το μόνο κοινό που έχουν οι δύο κοπέλες: Ποιο είναι αυτό; Το γράμμα Δ. Το αρχικό τους γράμμα με το μαγικό ραβδάκι των παραμυθιών, μετατράπηκε σε στέγη και έτσι φτιάξαμε τα σπίτια τους. Πώς στολίσαμε τα σπίτια τους και τι επικρατεί εκεί;  Θα το δείτε στις φωτογραφίες. Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε το χρονικό της εξέγερσης με εικόνες μέσα από μία παρουσίαση (powerpont)  που είχαν ετοιμάσει οι κυρίες μας.

Δραματοποιήσαμε το παραμύθι και φωνάξαμε πολύ δυνατά το σύνθημα: «Όλοι μαζί, όλοι μαζί, είμαστε πάντα πιο δυνατοί». Καταθέσαμε λουλουδάκια, στο «δικό μας» Πολυτεχνείο, όπως κάνουν στην Αθήνα και τραγουδήσαμε όλοι μαζί το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου «Ο δρόμος». Οι κυρίες μας διάβασαν κι εμείς παρακολουθήσαμε ένα παραμύθι, αυτή τη φορά στον υπολογιστή «Ο κύριος Δήμος κι ο κύριος Τυράννης». Δεν παραλείψαμε να αναφερθούμε στην καλλιτεχνική απόδοση της στέρησης της ελευθερίας με ένα πίνακα ζωγραφικής του Γιάννη Γαΐτη.

Τέλος συμπληρώσαμε και τα φύλλα εργασίας που είχαν ετοιμάσει οι κυρίες μας, όπως κάνουμε σε κάθε θέμα που επεξεργαζόμαστε.